Ivo Andrić - Biografija

Ivo Andrić

Ivo Andrić rođen je 1892. godine u Dolcu kraj Travnika. Studirao je filozofiju na fakultetima u Zagrebu, Beču Krakovu i Gracu, a završava nauke sa doktoratom u Gracu 1923.godine. Još za vreme vladavine Austro – Ugarske Andrić se istakao kao jugoslovenski nacionalista, pa je bio zbog toga i hapšen. Posle Prvog svetskog rata Andrić ulazi u diplomatsku službu te više godina vrši dužnost činovnika u jugoslovenskim konzulatima u Rimu, Bukureštu, Madridu i Ženevi.

Pre početka Drugog svetskog rata dobija položaj poslanika u Berlinu. Sa slomom stare Jugoslavije izlazi iz diplomatske službe te vreme okupacije provodi u Beogradu, pokazujući svojim stavom negodovanje prema okupatoru. Posle rata Andrić izbija kao pisac među vrhove jugoslovenske književnosti. Ivo Andrić je počeo pisati još pre Prvog svetskog rata. Njegovi prvi radovi objavljeni u omladinskim listovima i časopisima, kao što su "Hrvatski đak", "Bosanska vila" itd., izraz su revolucionarnih, nacionalističkih težnji koje je gajio kao pripadnik napredne omladine. Međutim, početak njegovog literarnog stvaranja označen je izlaskom knjige "Ex Ponto" u Zagrebu 1918.godine. Iza nje se ređaju ova dela: "Nemiri", "Put Alije Đerzeleza" i "Pripovetke". Pisao je i eseje o Njegošu, Goji itd. Posle Drugog svetskog rata Andrić objavljuje svoja najzrelija dela: "Gospođica", "Travnička hronika" i "Na Drini ćuprija" te nekoliko knjiga pripovedaka u kojima se pored starih i već objavljenih sukcesivno pojavljuju nove. Ivo Andrić je pisac velikog zamaha. Iako je po osnovnoj koncepciji realista, on se ne zadovoljava isključivo realističkim slikanjem, nego mu ono služi samo kao sredstvo da mirno i kontrolisano istakne u naizgled običnim zbivanjima njihovu fantastiku i simboliku. Prikazujući u svojim najboljim delima život Bosne u davnim, istorijskim vremenima , pored izvrsnih slika psihologije i mentaliteta bosanskog seljaka s jedne strane, a s druge njegovog ugnjetavača među kojima su se našli zajedno turski veziri i austrougarski namesnici – pored tih slika jednog objektivnog društveno – istorijskog stanja, Andrić je dao ono što može samo pesnik: golu ljudsku prirodu, njenu egzistencijalnu suštinu otelovljenja u simbolima, među kojima se kao jedan od najlepših i najtrajnijih u našoj književnosti ističe most na Drini. U novije vreme naročitu je pažnju svojom dubinom i izražajnošću privukla njegova duža pripovetka "Prokleta avlija", koju mnogi smatraju i njegovim umetničkim najboljim delom. Ivo Andrić je dobio Nobelovu nagradu za književnost